شب . ویران در طوفان سهمگین روزمرگی

سوالی که این روزا از خودم میپرسم از کی به بعد ایمان آوردم که از پس هیچ کاری برنمیام؟؟؟

.

من شبم

میشنوم که بقیه میگن و گاهی خودمم نشونه میبینم که چیزایی تو وجودم هست

ینی همچین هم بیوجود و بی چیز نیستم

ولی. وقتی خودمو نگاه میکنم چیزی نمیبینم

فنا.

عکس فنای کلاس کارگاه با اون پالتو خرسی قهوه ای رو با نصف صورت فنام اون سال بالایی احمق گذاشته بود استوری.

.

با همه دعوا میکنم بی احترامی میکنم

اونا نمیفهمن یا من اینجوری فک میکنم

تک بعدی و مسخره

بی چیز و پر صدا. هر چند خیلی وقته صدایی ازم درنیومده

روم نمیشه که .

با یکی حرف زدم و نتیجه این بود که لااقل دست از جنگ و جدال با خودم برداشتم. اتفاق خوبیه.

کنکور کنکور کنور کنکور کنکور کنکور کنکور کنکور کنکور کنکور کنکور کنکور کنکور کنکور کنکور کنکور کنکور کنکور کنکور کنکور کنکور کنکور کنکور کنکور کنکور کنکور کنکور کنکور کنکور کنکور کنکور کنکور کنکور کنکور کنکور کنکور کنکور کنکور کنکور کنکور. .    .

. این روزا عصبیم با ذهن خالی و پوچ

با روحی سردر گم 

.

چی بگم؟؟؟حالا دلیل حرف نزدنمو میبینی؟؟

.

رسماً آبروی خودمو بردم

چیزیم نخوندم

این نیمه رو از دست دادم

نمیدونم قراره چی بشه

.

خدای من

حتی لیاقت ندارم خدامو صدا کنم

کلا همه جوره messed up.

نمیخوام فوش بدم یا حواس پرت کنم

یا تقصیر بندازم گردن کس دیگه

فقط موندم.

موندم.

احمقانه است

کاش لااقل اعصابم fine بود.